Als mens hebben we vaak veel verlangens. We willen graag van alles. We willen vrijheid, onafhankelijkheid, genot, plezier en zingeving. Het verlangen is groot als je er naar vraagt. ‘Ik zou me verdrietig en teleurgesteld voelen als het verlangen niet vervuld kan worden’, hoor ik regelmatig.
Het verlangen om vrijheid te ervaren. Ik zeg bewust vrijheid ervaren, want iedereen ervaart dat anders. Of denkt dat hij of zij het anders zal ervaren.
Ultieme vrijheid als groot verlangen
Ultieme vrijheid: het is een subjectief begrip en het is voor velen een groot verlangen. ‘Ik zou me gelukkig voelen en het idee hebben dat ik echt leef’. Dat zijn emoties die vaak benoemt worden als ik vraag hoe men zich zou voelen als dat verlangen van ultieme vrijheid vervuld werd.
Het gat is te groot
Aan het verlangen ligt het dus niet: dat is er wel. Dat zien we voor ons, dat voelen we en kunnen we goed onder woorden brengen. Maar het gat tussen de huidige situatie en de gewenste situatie is groot. Voor velen te groot. Het gat verlamt. “Alsof ik als een konijn in een koplamp kijk”, noemde een vrouw het.
Niet weten waar te beginnen.
Niet weten welke angst terecht en onterecht is.
Niet weten wat te verwachten.
De onzekerheid van de huidige tijd helpt daar niet bij. Zo graag willen we dat alles weer ‘normaal’ was, maar tegelijk realiseren we dat het niet meer normaal zal worden. Die wetenschap en onzekerheid is bij een kleine groep mensen reden genoeg om mogelijkheden te creëren zodat zij de toekomst vormgeven. Maar voor een grote groep is die angst en onzekerheid juist verlammend. Zij krijgen de eerste stap niet gezet, ook al hebben zij een bepaald verlangen.
Angst, onzekerheid en vertrouwen
“Dan willen ze het niet graag genoeg”, roepen sommige diehard coaches. “Anders komen ze wel in beweging”.
Ik ben het daar niet mee eens. Ik denk niet dat de groep die verlamd raakte onwelwillend is. Ik denk niet dat het te maken heeft met mindset, met doorzettingsvermogen of ‘being tough ‘enough’. Ik denk dat het te maken heeft met angst, onzekerheid en vertrouwen. De oorzaak van de verlamming is angst en onzekerheid. De bevestiging van die verlamming is vertrouwen. Of eigenlijk het gebrek daaraan. Het gebrek aan vertrouwen in jezelf en jouw aanpak, waardoor het verlangen niet verder komt dan alleen een verlamd verlangen.
Te grote stappen en te veel willen
Niet omdat je denkt dat je het niet kunt. Maar omdat je denkt dat het niet goed genoeg is. Met als gevolg dat je weer knetterhard terug zal vallen. Vaak zijn de eerste stappen veel te groot, waardoor je alleen maar kunt ‘falen’. Dat is overigens niet mijn woord, falen. Maar dat is wel het gevoel zoals het vaak ervaren wordt door anderen als die eerste (te grote) stap niet ‘slaagt’. Je wilt te veel en denkt dat je die grote stappen wel aan kunt.
Verlamming
Herhaal dat eens vanaf jouw tiende levensjaar tig keer tot nu en je twijfelt nu al aan jezelf, veel meer dan nodig is. Je hebt dat gebrek aan vertrouwen gevoed door steeds te grote stappen te nemen. Totdat jouw (oer)brein zei: ’Weet je wat; we beginnen niet eens meer, dan kunnen we ook niet falen’. En dat is verlamming.
Een praktijkvoorbeeld uit mijn eigen leven:
Ik onderneem al levenslang, heb veel verschillende bedrijven gerund: de een met meer succes dan anderen. Door vaak te willen starten met het eindproduct legde ik de lat (te) hoog voor mijzelf. Waardoor ik in stand hield dat het niet zo groot werd als ik graag wilde, in een (te) korte tijd. Het was niet realistisch wat ik wilde, maar ik rekende mezelf er wel op af.
Toen ik bij mijn huidige business coach kwam startten we met een Mastermind, samen met andere ondernemers. Daar zaten grote namen tussen met omzetten van miljoenen. Ik voelde me een ukkie: succesvol, maar niet zo ‘groot’ als zij. Ik keek tegen hen op. Ik wilde van hen leren, dat was ook mijn verlangen. Ik had alleen niet het idee dat zij van mij konden leren.
Mijn coach zag dat anders. Hij zei: “Lies, jij bent een succesvolle vrouw, prachtig mens en je hebt de wereld wat te bieden: strijd mét jezelf, niet tegen jezelf”. Ik had niet zoveel vertrouwen in mezelf, maar wel in hem. Dus met zijn woorden als mantra in mijn hoofd ging ik de Mastermind in met al die ‘grote jongens’.
Moeilijke vraagstukken werden besproken en mooie suggesties werden aangedragen. In eerste instantie hield ik mij wat afzijdig, ik vond namelijk dat zij beter waren. Tot mij gevraagd werd: “Lies, ik hoor heel graag jouw mening op deze kwestie, jouw mening is van waarde voor ons”. Slik, nu moest ik wel. Ik haalde adem en dacht aan de woorden van mijn coach. Ik verwachtte niets van mijzelf, alleen dat ik zo goed mogelijk wilde verwoorden wat ik bedoelde, zodat de ‘grote jongens’ mij in ieder geval begrepen.
Eenvoud, duidelijkheid en eigenaarschap
Ik bleef heel dicht bij mijzelf en maakte een kleine stap: iets wat ik overzag op dat moment.
Dat was dus geen advies geven aan die grote ondernemers. Dat was op dat moment een brug te ver, ik verwachtte niet dat zij mijn optie zouden gaan gebruiken. Het enige wat ik van mijzelf verwachtte op dat moment was eenvoud, duidelijkheid en eigenaarschap. Dat ik mijn verhaal volledig vanuit mijzelf zou houden. En dat deed ik. Want dat is easy nietwaar: het klein houden.
Mijn verhaal was rustig (als je mij kent weet je: mijn verhaal is niet altijd rustig) en helder. En knetter sterk. Men viel stil toen ik klaar was. De succesvolle miljoenen jongens keken mij vol bewondering aan. Ik had hen inzichten gegeven die zij nodig hadden. Door eenvoud, duidelijkheid en eigenaarschap te tonen. Zij waren blij met mijn inzichten en deze wilden ze implementeren om hun vraagstukken op te lossen. En ik? Ik was blij!
Maak je stappen kleiner
Ik had de meest grote stap gemaakt die ik overzag. Niets meer dan dat. Niets gedaan wat ik niet overzag.
Ik wilde hen niet adviseren. Ik wilde hen geen inzichten bieden. Ik wilde hen niets ‘laten zien’. De enige stap die ik overzag was dichtbij mijzelf blijven en vertrouwen op de woorden van de coach. Ik voelde dat hij ‘mijn back’ had. Hij steunde mij mentaal. Het enige wat ik moest doen was die kleine stap nemen en het verlangen wat ik had waarmaken. Die kleine, maar meest groot mogelijke stap die ik op dat moment overzag. Het was een brug naar meer vertrouwen, minder angst en zonder onzekerheid.
Voor velen van jullie is dat het antwoord op de verlamming: maak het kleiner. Denk niet na over hoe je het ‘ooit’ zou willen, blijf niet alleen bij dat verlamde verlangen maar ga voor een vervuld verlangen. Denk na over hoe je het vandaag wilt en kunt doen. Maak de stap zo klein dat je hem overziet en neem dan de meest groot mogelijke stap die je kunt zetten.
Begin zonder verwachtingen
Dat zijn de bruggetjes naar meer stappen. Het hoeft niet vandaag. Je hoeft niet te beginnen met het eindresultaat, je hoeft alleen maar te beginnen. Zonder verwachtingen. Maar met als doel om die verlamming te verbreken, het vertrouwen te vergroten, de angst te verminderen en de onzekerheid te vervagen.
Wanneer je met ultrakleine stappen in beweging komt zal je je niet meer verlamd voelen, maar voel je je verrijkt en vertrouwd én vervuld.
Wil je hier eens over sparren; wees welkom om een gesprekje in te plannen met mij!
Thankyou:
De inspiratie voor deze blog werd mij aangedragen door een lieve vrouw via Instagram. Zij gaf aan dat zij tegen dit onderwerp aan liep en wilde graag mijn visie op verlamming horen. Wanneer je mijn mening wilt horen: laat het me gerust weten. Here to help!
Meer weten? Volg dan al mijn avonturen via mijn Youtube kanaal.
