De meeste mensen onder ons zijn door liefhebbende ouders opgevoed en hebben dat ervaren als een fijn traject, wat jaren duurde. Natuurlijk niet zonder slag of stoot, maar altijd doelgericht: het grootbrengen van een mens en het beste uit dat mooie mens halen. Opvoeden is moeilijker dan je denkt, ook bij jezelf.
Doelgericht en zonder haast
De opvoeder had een bepaalde visie: de een wat meer gespecificeerd dan de ander, maar alle opvoeders gaan (onbewust) dezelfde richting op. Zij laten zich door niets of niemand weerhouden en blijven steeds weer die kant op werken. Ook uit tegenslagen hun halen zij hun kracht en ontdekken zij leerpunten om het pad vervolgens weer te vervolgen. Zo zouden wij ook met onszelf om moeten gaan: doelgericht, zonder haast, onverschrokken en met een visie.
Als het gaat om persoonlijke doelen hebben we altijd haast (‘die kilo’s moéten er nu echt af’), we weten niet meer precies waar we heen willen (‘laat maar hoor; het lukt toch niet’) en laten ons door het minste of geringste afleiden en neerslaan (‘nu is het weekend: nu mag ik helemaal los met eten’). Dat is zonde en onnodig.
Gewoon rustig doorgaan
Wat als we onszelf nu eens net zo zouden ‘opvoeden’ als we onze kinderen (of huisdieren als je geen kids hebt) opvoeden? Als we nu eens niet te makkelijk stoppen? Als we nu eens rustig blijven doen wat we moeten doen?
Gewoon rustig doorgaan en doen wat we moeten doen om onszelf een beter mens te maken. Je bent nu natuurlijk ook al een goed mens: laat ik dat voorop stellen. Alleen wanneer je een doel hebt, vind je blijkbaar zelf dat het nog beter kan. Ga daar dan ook voor! Maak een plan en houd je daaraan. Ook wanneer je een keer afgeleid bent: ga weer terug naar dat ene vastgestelde plan. Een goed plan hoef je alleen maar te volgen, best simpel toch?
Het pad naar een goede opvoeding
Een kind maakt ook wel eens iets kapot: daar praat je dan over en samen leer je van dat moment. Met dieren is het niet anders: als een hond een keer wegloopt (ik heb er zo een), betekent dat niet dat je opvoeding meteen kansloos is. Je bent lief voor je viervoeter (dit werkt trouwens soms bij kinderen anders) en je denkt zelf na hoe je het weglopen in het vervolg kunt voorkomen. Je denkt dus na over het pad naar een goede opvoeding, om ervoor te zorgen dat je deze zo ‘smooth’ mogelijk kunt vervolgen.
Geduldig opvoeden
Je denkt er niet eens over na om je slopende koter niets meer bij te brengen of de hond naar het asiel te brengen, alleen omdat er een kink in de kabel kwam. Opvoeden is een kwestie van geduld, uithoudingsvermogen, vertrouwen en positiviteit.
Je vervolgt je pad in alle rust en na een langere periode zie je vervolgens het gewenste resultaat: je kind is een mooi en bijzonder mens geworden! Daar ben jij verantwoordelijk voor en daar mag je best trots op zijn. Jij bent degene die ervoor heeft gezorgd dat je lieve zoon of dochter op zijn of haar eigen benen kan staan en zijn of haar unieke persoon is geworden. En de hond? Die blijft ook eindelijk bij jou in de buurt, well done!
Doe ditzelfde met je eigen doel: leer van alle ‘misstappen’ en vervolg je pad. Blijf je (goede) plan volgen. Heb geduld, uithoudingsvermogen, vertrouwen en blijf positief. Je komt er echt wel! Het vergt alleen de juiste manier van opvoeden.
Liefs, Liesbeth
Ben je benieuwd naar mijn verhaal? Bestel dan nu mijn boek in de pre-order en neem snel een kijkje op mijn Youtube kanaal!
