Doe ‘gewoon’ wat je moet doen: zo simpel is het dus. Op welk vlak dan ook. Dit wordt een kort verhaal. Als we namelijk allemaal zouden doen wat we moeten doen, is er geen vuiltje aan de lucht. Iedereen behaalt zijn doel, is helemaal tevreden, alles loopt op rolletjes en we leefden nog lang en gelukkig. The end. Of toch niet?
Een hobbelig pad naar je doel
Helaas is het niet altijd even makkelijk om ‘gewoon te doen wat we moeten doen’. We komen nog wel eens wat hobbels en obstakels op ons pad tegen. En wederom, we hebben het hier al eens over gehad met betrekking tot ‘discipline’, geldt dit met name als het een doel betreft wat alleen onszelf aangaat.
Voor een ander doen we alles
Gek genoeg vinden we het lastiger om niet te blijven doen wat we moeten doen om ons doel te behalen op het gebied van afvallen, gezond leven of onze droom najagen, maar hebben we er geen problemen mee (op wat mopperen na af en toe) om gewoon te doen wat we moeten doen als het voor een ander is. Je werkgever bijvoorbeeld. Daar klopt ergens iets niet.
Voor een ander doen wij wat we moeten doen. Uiteraard staat daar een beloning tegenover: een salaris. Velen van ons kunnen niet zonder dat salaris, maar ik kan me ook niet voorstellen dat je alleen maar voor het geld werkt. Je zal toch ergens ook met plezier naar je werk moeten gaan?
Anders is het niet vol te houden. Zouden dat dan dé twee keywords zijn: beloning en plezier? In mijn ogen wel. Wanneer ik een doel wil behalen, wil ik daarvoor beloond worden. Dat gaat alleen niet perse om geld, dat gaat om voldoening.
Resultaat is verslavend
Mijn persoonlijke doelen worden vrijwel nooit met een bedrag beloond. De beloning zit uitsluitend in de trots van het voltooien van de weg naar het doel en het feit dat ik het doel heb behaald. Een bepaalde voldoening die niet in geld uit te drukken is en mij helpt om een nieuw doel te stellen. Want resultaat is nu eenmaal verslavend. Op een bepaald moment weet ik dat ik het ga behalen en heb ik al weer iets nieuws verzonnen, ik ben namelijk nooit doelloos.
Plezier staat centraal
In al mijn acties, handelingen en stappen die ik neem in mijn leven, zit een bepaalde richting. Ze brengen mij, direct en indirect, naar mijn doel. Los van het feit dat ook ik niet kan leven zonder inkomen, is voor mij plezier in mijn te bewandelen weg aanzienlijk belangrijker dan de beloning in geld. Zoals al eerder gezegd: het gevoel wat ik heb als ik een doel heb behaald, is niet in geld uit te drukken. Echt niet.
Kies je eigen stappen
Om daar te komen moet ik heel veel stappen zetten, vaak is dat een lange weg. (Naarmate je meer doelen hebt behaald, worden je nieuwe doelen ook weer groter en verder weg). Die weg is een groot deel van mijn leven geworden. Dat is de invulling van mijn tijd hier op deze aardkloot. Oftewel: het is mijn leven! Daar wil ik dus van genieten. Zonder concessies. Wanneer ik een doel stel ga ik daarna de stappen die ik daarvoor moet zetten bepalen. Ik kies de stappen die ik leuk vind en die blijf ik met veel plezier herhalen tot ik er ben. Anders doe ik namelijk in the end nog steeds iets stoms.
Voldoening is de beloning
Ik maak een goed plan en dat plan hoef ik alleen maar te volgen. Resumé: de beloning haal ik dus uit voldoening. Het plezier haal ik uit de juiste stappen. Dan kan het dus niet meer misgaan. Meestal niet inderdaad. Maar soms nog wel. Soms word je keihard van je pad gegooid. En wat je op zo’n moment doet, dat maakt het verschil.
Ga je ‘iets anders’ doen, omdat dit niet lukte? Of blijf je jouw plan volgen en doe je wat je moet doen?
Ik doe het laatste. Nadat ik eerst even hard heb geroepen dat ik het ‘helemaal anders ga doen’, dat het ‘nooit wat zal worden’ oja en ‘laat maar!’. Dan pak ik daarna de draad weer op en ga ik doen wat ik moet doen.
Waarom? Omdat je een goed plan alleen nog maar moet volgen. Dan bereik je wat je wenst: je eigen doel! Er is niets mooier dan dat.
Liefs, Liesbeth
Meer weten over mijn leven? Volg dan al mijn avonturen via mijn Youtube kanaal.
