Het belang van handigheid in een camper en mijn naïviteit uitgelicht

Het belang van handigheid in een camper: sjonge wat was ik naïef.

Ik neem jullie even mee terug naar begin 2017.

Ik had een goedlopende PT studio, twee kinderen en ik was single.

En ik droomde er vrolijk op los.

Ik was locatie gebonden: mijn inkomen was gerelateerd aan mijn personal training studio.

En dat moest anders.

Ik wilde keuzevrijheid gaan krijgen.

Iedere dag de optie hebben ergens anders te gaan werken.

En zo nam ik mij voor om in 2020 locatie onafhankelijk te zijn.

Ik wilde meer kunnen reizen en het liefst door Europa met een verbouwde bus ofzo.

Naarmate deze gedachten langer door mij hoofd ging, werd het steeds meer waarheid: dit was wat ik wilde.

Ik was single en had dus geen man die zich ‘ertegenaan’ bemoeide. Niemand die tegen mij zei dat ik niet zo gek moest dromen.

Als mensen dat tegen mij zeiden, stopte ik gewoon met praten tegen hen. Dan waren zij niet de juiste mensen om mijn dromen mee te delen, op dat moment.

Ik had een toffe bus in gedachten: een oude schoolbus. Niet te groot, maar een middelmaatje.

Echt nadenken over hoe ik die bus ging verbouwen, dat hoefde ik nog niet.

Echt stil staan bij eventueel gebrek aan handigheid was niet nodig.

Eerste taak was om mijn inkomen volledig online te gaan maken.

Er voor te gaan zorgen dat ik overal kon werken en niet locatie gebonden was.

Begin 2018 startte ik met NoMadness In My Bus: de basis voor wat ik nu doe was gelegd.

En stap voor stap realiseerde ik een vervanging van mijn personal training inkomsten.

Net op het moment dat ik concreet wilde gaan nadenken hoe ik die bus eigenlijk ging verbouwen met mijn handigheid, kwam ik, uit verveling, nog een keer terecht op Tinder. 

En daar was Ronald. 

Ik zei tegen mijn beste vriendinnetje: ‘Ik ga nog 1 keer daten en anders is het echt klaar: dan zien ze mij niet meer in datingland….’

Ronald zijn foto’s spraken aan (want tja; Tinder, dus foto’s kijken it is…) en we kwamen al snel in gesprek.

Na een paar keer geappt te hebben stelde hij mij direct voor een keuze: ‘Wil je woensdag of vrijdag afspreken?’

Uhm…. Dat hadden nog weinig mannen laten zien, zoveel daadkracht…..

En dus gingen wij woensdag samen uit. In Willemstad. Lekker halverwege onze woonplaatsen.

Mijn droom sprak ik al snel uit: het kan maar duidelijk zijn, nietwaar.

Ronald deinsde niet terug en leunde wat voorover. 

Wat zei ze daar? Wil ze gaan reizen?

Dat sprak hem wel aan. En ik deed dat ook. 😉

En zo woonde hij binnen een paar weken bij mij: de daadkracht bleef.

Binnen twee maanden hadden wij onze Oliver aangeschaft: voor ons de ideale camper!

En dat Ronald betrekken bij mijn plannen, de beste move ooit was, dat kon ik toen nog niet bedenken. 

Ik was alleen maar verliefd….

Ik kon niet bedenken dat alles wat ik zou bedenken, hij tot realisatie kon brengen.

En dan bedoel ik ook alles.

Ik heb vaak wilde ideeën, en absoluut geen idee hoe dat uit te voeren zou moeten zijn.

Maar Ronald kijkt naar mij, bedenkt wat en een paar dagen later komt hij erop terug met een plan.

Zo gaat hij het doen.

En of dat nu een scooterplatform aan het chassis is, een prullenbak-cover voor aan de deur (want lelijke prullenbak) of een gordel waardoor de bench vast kan staan: i name it, he makes it.

En die handigheid is onontbeerlijk. Als eigenaar van een omgebouwde camper, kun je er op rekenen dat er altijd wel ‘iets’ is. 

Niet zozeer een defect, maar altijd wel aanpassingen die nóg praktischer zijn of efficiënter.

Als we voor alles wat we hebben gedaan iemand hadden moeten inhuren, had onze Oliver inmiddels goud gekost.

En dat wilde ik zelf gaan doen……

Hoe naïef kun je zijn.

Ik zeg niet dat vrouwen niet handig zijn en een man nodig hebben voor dit soort klussen.

Ik zeg dat ik niet handig ben en iemand nodig heb voor klussen.

Natuurlijk kan ik heel goed helpen. Ik kan zelfs heel goed in de weg lopen.

Zeg mij wat ik moet doen en ik ga het rationaliseren: allerlei voorstellen doen hoe het ook zou kunnen.

Soms handig, maar vaak ook niet zo realistisch.

Die handigheid aan boord is onmisbaar.

Gereedschap meenemen is een must: voor je het weet bedenk je onderweg iets en heb je niets bij je.

Hoe ik dit in mijn eentje had willen realiseren, is mij nog niet duidelijk geworden. Het had mij jaren gekost om handiger te worden en daarin zelfvoorzienend.

Misschien is dit wel wat Yin & Yang bedoelen: elkaar aanvullen. Goed zijn los van elkaar. Nog beter mét elkaar.

Bezint eer ge begint: wanneer jij denkt dat zo’n ‘busje’ een makkie is; vraag jouzelf dan af wat je zelf in huis hebt om dat te fixen.

Ik stelde mijzelf die vraag nooit. Maar eerlijk gezegd: het was nog niet nodig.

Toen het moment daar was dat ik handig moest worden, kwam mijn alter ego op de proppen.

Handigheid en naïviteit; het gaat prima hand in hand. 

Handigheid is een must als je serieus lang met de camper op pad wilt: er is altijd wel wat te doen.

Naiviteit kan ook geen kwaad. Wanneer je alles van te voren zou bedenken, zou je misschien de schoonheid van de camperreis uit het oog verliezen.

Combineer ze en je hebt een zalige onbevangen reis met alle praktische snufjes die je wenst!

Teamwork makes the dream work.