Voor veel nomaden is een ‘basis’ plek lastig te vinden Of te behouden.
Ben je dan een echte nomade als je een basis wenst?
Volgens de ‘oorsprong’ niet.
Volgens de oorsprong ben je nomade als je van plek naar plek reist, zonder vaste woon-of verblijf plaats. En trek je verder als de huidige locatie ‘uitgeput’ is.
Andere tijden
Uiteraard leven we nu in andere tijden.
En dus zijn we zo vrij een eigen invulling te geven aan het reizende bestaan.
Wanneer jij de keuzevrijheid wilt hebben om rond te reizen en reizend te werken, wanneer jij wilt, dan ben je in mijn ogen een nomade.
Of en vrijheidsbelever. Maar dat klinkt zo zweverig.
Eigenlijk ben je gewoon een held.
Je leeft jouw droom. Hoe tof.
What’s in a name?
Dus, hoe we je ook noemen: jij wilt reizen en werken combineren en je kijkt wel wanneer je terug komt. Als je terugkomt.
Voor deze groep mensen is de uitdaging om een ‘briefadres’ te verkrijgen een flinke.
Veel mensen willen zich niet uitschrijven uit Nederland, om diverse redenen.
En dan wordt het ineens een stuk lastiger om die oneindige reis te gaan maken.
Want waar moet je je inschrijven?
Als je geen vrienden of familie hebt bij wie je je in kunt schrijven, wordt het verdraaid lastig.
Jouw eigen huis aanhouden en verhuren? Ook niet de gewenste oplossing voor iedereen.
Een klein huis huren en nooit aanwezig zijn en een (te) hoge huur dragen?
Tja, klinkt nog niet echt lekker.
De oplossing is zo eenvoudig.
En niemand die het doet.
Weet je wat ik zou willen?
Ik zou wel een grote boerderij of huis willen huren of kopen met een groepje van 10 mensen.
Op een ‘goedkope’ locatie. Maakt niet uit waar in Nederland.
En dan met ons tienen die lasten dragen.
Zodat we alle tien een kleine ruimte hebben om wat spullen kwijt te kunnen.
En we hebben een inschrijfadres.
En als we in Nederland zijn gaan we vuurtjes stoken met elkaar.
En we helpen elkaar waar we kunnen.
We dragen allemaal dezelfde lasten; of je nu veel of weinig ‘thuis’ bent.
Eerlijk is eerlijk.
Iedereen die ik spreek, wil dit
En niemand doet het. Waarom niet?
Lopen we vast op de juridische zaken? Hebben we geen zin het op te zetten?
Is men niet daadkrachtig? Gelooft men niet dat het echt kan?
Of denkt men dat het niet echt kan?
Want zeker weten doet niemand het. Iedereen denkt van wel.
Waarom neemt dan niemand deze stap en het voortouw?
Een community of gewoon praktisch?
Er wordt al snel over een community gesproken. Schrikt dat mensen af?
Durven mensen zich niet te verbinden? Of angst voor de gevolgen van een verbinding?
Is het gelijk een community of is het gewoon een leuk praktische oplossing voor een gezamenlijk probleem?
Toch nog op kamers
Ik heb nooit echt op kamers gezeten. Zou dat het zijn?
Wil ik gewoon alsnog op kamers? Mijn leven delen met gelijkgestemden? Praktische oplossingen vinden voor een probleem wat ons tegenhoudt ons Droomleven te leiden?
Ik weet wel waar ik me hard voor ga maken, als wij terugkomen van onze reis met de camper, volgend jaar.
Ik ga op kamers. En ik zoek nog een ‘studenten’ huis.
Ga je mee op kamers?
Deel gerust eens wat jou hiervan zou tegenhouden of waarom je dit graag zou willen. En wat zou het jou per maand waard zijn, een ‘thuis’.
Wie weet kom jij wel bij ons hospiteren, tzt…… 🙂

4 reacties
Hoi,
Principe lijkt me interessant maar hoe gaan autoriteiten hierop (re) ageren.
Ieder perceel oid heeft bestemming, hoeveel personen, waarvoor ed.
Duidelijke volledige informatie binnen halen lijkt mij hier van groot belang.
Wie kan hier meer over zeggen, schrijven.
Grtz
absoluut noodzakelijk om uit te zoeken als een locatie op het oog is! zal per locatie/eigenaar wisselen, vermoed ik. 🙂
Het is zo jammer dat door regelgeving mensen in de gekste bochten moeten wringen … ook met mijn vader meegemaakt, die in camper woont. Denk mensen veel risico’s zien om gezamenlijk iets op te zetten
ja rot he…. vaak angst en onwetendheid idd wat mensen tegenhoudt. Dat stadium, van angst, ben ik reeds voorbij…. 😉 Nu de onwetendheid nog oplossen. 🙂