Afgelopen week reden wij naar ons huis in Valencia. We reden met twee auto’s: een camper en een busje (vol met huisraad). Ik reed alleen, wel 2000 kilometer lang. Als ik rij luister ik veel muziek, zing ik knetterhard mee, overdenk ik ongeveer mijn hele leven en stel ik mijzelf zwaar filosofische vragen waar ik vervolgens geen antwoord op heb. Tot mijn oog viel op een vrouw die naast mij reed. Een alleenstaande vrouw in een volle auto met twee kinderen.
Het strijden zit in deze vrouw
De auto volgepakt met vakantiespullen. Zij keek mij aan en onze blikken bleven even hangen. Ik zag mij in haar. Mij van een paar jaar geleden. De alleenstaande vrouw die haar kids alles wil geven. De alleenstaande vrouw die het eigenlijk niet kan leveren, maar het zo graag wilt. En dus strijdt zij. Als een malle. Soms ten koste van zichzelf, maar nooit ten koste van haar kinderen. Het strijden zit in deze vrouw. Ze kan het niet niet doen.
De alleenstaande vrouw van toen
Ik was jarenlang die alleenstaande vrouw. Ik kon mijn kinderen niet altijd geven wat ik wilde. Ik had het simpelweg niet. Zowel de tijd niet als het geld niet. Ik moest veel werken om mijn hoofd boven water te houden. Dat lukte. Maar gaf mij vaak een gevoel van onvermogen. Ik kon het hen niet geven in materiële zaken, maar kon ook niet zo vaak bij hen zijn als ik graag wilde. Dat scheurde mijn moederhart soms doormidden.
Liefde is ‘genoeg’
Ik zag de strijder in de ogen van die alleenstaande vrouw die op de Franse snelweg naast mij reed. Ik wilde haar laten weten dat het goed komt. Dat het strijden beloond zal worden. Dat haar liefde voor haar kinderen ‘genoeg’ is. Dat het gaat om de intentie waar het strijden voor plaatsvindt. Niet om de uitkomst ervan.
Haar kinderen zijn intens gelukkig in die volgepakte auto met tenten, luchtbedden, zwembanden en andere rommel. Zij gaan genieten van een mooie vakantie samen met hun moeder. Strijden is zinvol. Laat het universum maar zien wat je waard bent. Je zal beloond worden!
Tijd voor verandering
Ik was 8 jaar geleden een alleenstaande vrouw met veel te hoge kosten en te lage inkomsten. Strijden moest ik zeker. Dat zag ik als een leerzame tussenperiode. Er moest wel een verandering plaatsvinden. Dit hield ik namelijk geen leven lang vol. Ik maakte een plan. Een goed plan. En dat goede plan hoefde ik alleen nog maar te volgen.
Ik werkte hard. Niet alleen maar lange dagen, maar vooral consistent. Dat is het geheim: het goede plan blijven volgen. Iedere dag weer doen wat je moet doen. Wat het plan je vertelt om te doen. Dat plan is de routebeschrijving naar jouw bestemming.
Blijf je eigen navigatie
Voor mij was dat een situatie waarin ik vrijer zou worden: locatieonafhankelijk en financieel vrijer. De navigatie aanzetten en vervolgens zelf een route kiezen does not make sense. Doe dat dan ook niet met de bestemming die je voor jezelf in jouw leven hebt gekozen: blijf je eigen navigatie, je goede plan volgen.
Het strijden had een doel
Afgelopen week arriveerden ik voor het eerst bij ons huis in Valencia nadat wij het gekocht hadden. Ik had de code van het hek (wauw, meisjesdroom: een huis met een grote tuin en een hek eromheen!!) en ik had de sleutel. Dit stukje aarde is gewoon van mij.
Niemand (ook een bank niet) kan dit afpakken. Het huis heeft nauwelijks maandlasten (off grid, dus vrijwel geen vaste lasten en geen hypotheek), waardoor we financieel veel vrijer zijn geworden. Mijn werk is locatieonafhankelijk. Mijn goede plan heeft ‘gewerkt’. Omdat ik heb gewerkt. Het strijden had een doel.
Ik heb mijn kinderen altijd gezien
Ik vertrouw erop dat mijn kinderen mooie lessen hebben gehaald uit mijn strijden. Dat zij, door mijn liefde voor hen, niets hebben gemist. Ik glimlach de alleenstaande vrouw naast mij toe. Ik zwaai naar haar kinderen, ze zwaaien terug en lachen. Misschien is ‘gezien’ worden wel het hoogst haalbare wat een kind kan wensen. En dat weet ik (tussen alle onzekerheden door) zeker: ik heb mijn kinderen altijd gezien en gelezen.
Leerzame inzichten zijn overal
De alleenstaande vrouw gaat een fijne vakantie beleven met haar kinderen, dat zag ik meteen. Ik glimlach naar haar en bedank haar voor het mooie inzicht wat zij me gaf. Zij liet me even stilstaan bij waar strijden toe kan leiden. Leerzame inzichten zijn overal. Als je ze maar wilt zien. Kijk om je heen. Zie wat er gebeurt en haal jouw lessen eruit. Vraag je af waar jouw lessen liggen. Vraag je af waar je heen wilt met jouw leven.
Maak daar vervolgens een goed plan voor en volg dat plan. Vrijwel niets is onmogelijk. De bal ligt bij jou. Benut je kansen!
Laten we allemaal zo strijden als die alleenstaande vrouw in die auto dat doet. Waar ga jij voor strijden? Deel het gerust met me, ik hoor het graag!
Wil je dat ik even meedenk? Plan dan jouw ‘Free Break Out Call’ in.
Maak er een mooie dag van!
Liefs, Liesbeth
Meer weten over mijn leven? Volg dan al mijn avonturen via mijn Youtube kanaal.
